Τσαγκαροδευτέρα

Έβδομη μέρα της δίαιτας (την άρχισα Τρίτη για να σπάσω το κλισέ), εβδομηκοστή δεύτερη στην αντίστροφη μέτρηση για τη δημόσια εμφάνισή μου με μαγιώ (οποία φρίκη) και τα πράγματα έχουν αρχίσει να στρώνουν, από άποψη οργάνωσης.

Πρωινό το κλασσικό αχλάδι ποσέ με μπαχαρικά.

 

Είχα μαγειρέψει και ετοιμάσει το ταπεράκι μου από χτες, έφυγα από το σπίτι ξεχνώντας το και γύρισα σπί τι μου και , εν πάσει περιπτώσει, έφτασα στη δουλειά εγκαίρως για να το παίξω ότι ήμουν εκεί από νωρίς – πήρα το ασανσέρ ενώ η διπλανή μου παρήγγελνε καφέ στο bistrot (διότι δεν εχουμε κυλικείο, έχουμε μπιστρό, τρομάρα μας) και θρονιάστηκα στο γραφείο τρία λεπτά πριν ανέβει.

Δουλειά λοιπόν, μεσημεριανό στο τραπεζάκι της αυλής με τις συναδέλφους – μερικές φέρνουν κι αυτές τα ταπεράκια τους και μιας ήταν πολύ πιο διαιτητικό από το δικό μου – αλλά μερικές φορές καλύτερα να τρως παραπάνω για να μη λιμοκτονείς μετά.

Εμβόλιμος καφές (φρέντο εσπρέσσο μέτριος) , από τον οποίο πρόλαβα να πιω μόνο δύο δάχτυλα, μεγάλη αμαρτία σύμφωνα με τη διαιτολόγο που είχα συμβουλευτεί προ διετίας, διότι προκαλεί καθόδευση στις τροφές – τις μετακινεί βίαια προς το έντερο χωρίς να προλάβουν να απορροφηθούν.

Τέλος πάντων, μετά τη δουλειά πήγα πάλι στο κυριλέ γυμναστήριο για να χαρώ για προτελευταία μέρα την πισίνα. Έκανα πάλι aqua power, δεν ήταν τόσο ωραίο πρόγραμμα όσο την προηγούμενη φορά αλλά μου δημιούργησε το ίδιο ευφορικό εφέ – είμαι πλάσμα του νερού τελικά, μετά σάουνα, υδρομασάζ, χαμάμ, the works!
Επστρέφοντας σπίτι, πέρασα από το κλασσικό μανάβικο της Μαβίλη που μένει ανοιχτό ως τις 10+ και πήρα ξινόμηλα (για το μπρέκφαστ) και κωλόχαρτο, που μας είχε τελειώσει.

Το δείπνο ήταν από το πακέτο βοηθείας Πρεβέζης: εξαιρετικό μαρούλι με ασορτί κρεμμυδάκια και άνιθο, αυγουλάκι από κοτούλα αλανιάρα και προσούτο από το Φριουλ της Βόρειας Ιταλίας, αυτό το τελευταίο ευγενική χορηγεία της συναδέλφου. Δεν είναι στη δίαιτα, αλλά επιβαλλόταν να κάνω τη γκουρμεδιά μου. Μια φετούλα μόνο.