Εκτός έδρας.

Στα Γιάννενα για φωτογραφικό φεστιβάλ στο οποίο δεν δουλεύω αλλά βοηθάω όπου χρειαστεί (κυρίως στη διερμηνεία), σε ξένο σπίτι, με απρόβλεπτα ωράρια. Δύσκολη πίστα.

Στο σπίτι όπου φιλοξενούμαι έχει δεκάδες πειρασμούς: κουλούρια, γλυκά, πίτες, μπισκότα, σοκολάτες, κοκακόλες, χαμός. Στα εγκαίνια των εκθέσεων πτι φουρ, στα μπαρ πατατάκια, ένα ναρκοπέδιο λιχουδιών που προσπαθώ ν’ αποφύγω.

Σήμερα κουβαλάω μαζί μου ένα emergency egg, eggmergceny, πες το όπως θες (έχω επηρεαστεί από λογοπαίγνα τύπου grexit, grecovery και τα λοιπά, με συγχωρείτε), ένα βραστό αυγό τέλος πάντων, για να μην την πατήσω όπως χτες που έμεινα χωρίς βραδινό μέχρι τη μία τη νύχτα. Σιχαίνομαι το αυγό σκέτο, χωρίς λάδι, αλάτι και πιπέρι αλλά από το να ψωμολυσσάξω πάλι το προτιμώ. Μέχρι στιγμής δεν έχω κουβαλήσει μαζί μου ταπεράκι με καλούδια, γιατί φοβάμαι ότι τα επίπεδα γραφικότητάς μου που είναι αποδεκτά στην Αθήνα σχολιάζονται ανελέητα στην επαρχία, όπως και κάθε επιπλέον πόντος, που μπορεί να παρερμηνευτεί ως πιθανή εγκυμοσύνη και, ω τι χαρά, θ’ αποκτήσουμε ανιψάκι, εγγονάκι, λες και δεν έχετε ήδη αρκετά να τσιρίζουν πάνω στα κεφάλια σας.