Endorphin rush

Τρίτη συνεχόμενη ημέρα φυσικής άσκησης. Αν πάω και αύριο θα σπάσω το προσωπικό μου σερί, σύμφωνα με το foursquare.
Μετά τη δουλειά, αφού έκανα μια μικρή συνεισφορά στο χώρο της πειραματικής μουσικής τσιρίζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσα μαζί με άλλες 8 κορασίδες, ήμουν έτοιμη να γυρίσω σπίτι. Αλλά με έπιασε το φιλότιμο να πάω γυμναστήριο, μιας και η μίνι συνδρομή-δώρο λήγει την Τρίτη. Πρόλαβα στο τσακ ένα τμήμα Aqua Power(!), χωρίς να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω. Ανέλπιστα διασκεδαστικό (άμα σ’ αρέσει να πλατσουρίζεις), όχι πολύ κουραστικό και ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙΣ γιατί είσαι μέσα στο νερό. Δε μ’ αρέσει ιδιαίτερα να ιδρώνω αγκομαχώντας πάνω σε ποδήλατα και διαδρόμους, απεχθάνομαι τις χορογραφίες αερόμπικ, δεν τολμώ καν να μπω σε τμήμα zumba (υπερβαίνω και το όριο ύψους) και, γενικά, πέραν της γιόγκα και του τάι τσι μ’αρέσουν στ’ αλήθεια ελάχιστα πράγματα. Μ’ αρέσει και το κολύμπι, αλλά σε θάλασσα, όπου έχεις μέρη να εξερευνήσεις και ανοίγει το μάτι σου – το πέρα δώθε στη διαδρομή της πισίνας το βρίσκω αρκετά βαρετό.

Είχα δίπλα μου και δύο εξηντάρες κυρίες κι έπαιρνα κουράγιο. Αφού “έβγαλα” το 45λεπτο τμήμα επιβράβευσα τον εαυτό μου με ένα γύρο τζακούζι, σάουνας και χαμάμ (μις και για πίτα γύρο προς το παρόν δεν παίζει).

Βγαίνοντας από το γυμναστήριο ένιωσα μια απρόσμενη ευεξία, ευδαιμονία, το πολυδιαφημισμένο wellbeing που υπόσχονται οι εν λόγω επιχειρήσεις. Σχεδόν μου έκανε νόημα το οκτάωρο του γραφείου, εαν ακολουθείται από μια τέτοια εκτόνωση. Κρίμα που έχω καλλιτεχνικές ανησυχίες και δε μπορώ ν’ αφιερωθώ πλήρως στην square καριέρα και το fitness, θα γινόμουν ένα πιο συμβατικό αλλά και πιο fuckable στέλεχος.

Μετά το workout (LOL) χλαπάκιασα μια σαλάτα με κοτόπουλο και, στο δρόμο για το σπίτι, σταμάτησα στο μανάβικο της Μαβίλη και ζαλώθηκα με νόστιμα καλούδια για να μαγειρέψω αύριο. 

Ζήλεψα τις ευωδιαστές φράουλες Στροφυλιάς (πιθανότατα Μανωλάδας, αλλά ξαναβαφτισμένες) και τσίμησα τρεις μαζί με ρόφημα βοτάνων για καλό ύπνο. Ετοιμάζομαι να τηνε πέσω, καθ’ ότι πτώμα μετά από τόση δραστηριότητα.